Fotootjes Maken - 2 - Sex Verhalen

Fotootjes Maken - 2

In deel 1 heb je kunnen lezen dat mevrouw Veerman, de moeder van mijn vriend Jules, gevraagd heeft of ik foto's van haar wilde maken. Ze wil een fotoboek maken voor haar man. Het lukte me om een paar spannende foto's van haar te maken die ik achter hield. Ze was daar achter gekomen en kwam toen op het idee om ook wat pikantere foto's van zich te laten maken. Van het een kwam het ander en zo belandde ik in haar bed. Volgens afspraak heeft ze de rolletjes van de laatste fotosessie zelf laten ontwikkelen en heeft me gezegd na een week langs te komen om ze te bekijken.

Waarschuwing >>>>>>>

Dit verhaal bevat homosexualiteit. Dat verwacht je wellicht niet na het lezen van deel 1 maar het is verweven met dit verhaal. Zonder iets te willen verklappen wil ik alleen zeggen dat het geen mannenliefde op zich is. Ik hoor graag wat je er van vindt. Reageer op dit verhaal of mail me op nudisten@gmail.com

Met een volle zak in een schone onderbroek druk ik de week daarna zenuwachtig op de deurbel. Mevrouw Veerman doet open en gaat me voor naar de woonkamer. Ze is alleen thuis en biedt me een kop thee aan. We gaan schuin tegenover elkaar op de bank zitten.

"Goed Maarten, waar zal ik beginnen" begon mevrouw Veerman onheilspellend. Het klonk in ieder geval niet alsof we in de slaapkamer zouden belanden. Ik baalde al voor ze goed en wel begonnen was. Mijn lul kromp tot ongeïnteresseerde proporties.

"Laat ik beginnen met het goede nieuws" zei ze en liet er een paar seconden overheen ...

... gaan om de spanning erin te houden.

"De foto's zijn waanzinnig. Wat een opwindende plaatjes heb je geschoten. Ik heb het er nog warm van als ik eraan terugdenk." Mijn hoop groeide.

"Maar?" zei ik gespannen.

"Maar we zijn wel te ver gegaan." Mevrouw Veerman keek me serieus aan. "Ik had veel te veel gedronken en ik heb er geen spijt van maar het had niet gemogen. Het is strafbaar en moreel zo fout als maar kan." Ik hoorde eigenlijk alleen maar dat ze er geen spijt van had. Mevrouw Veerman deed haar benen over elkaar en leek even te glimlachen toen ze me meteen zag kijken.

"Ik ben je heel dankbaar en ben zo vrij geweest een aantal foto's voor je na te bestellen. Voor je collectie mislukte foto's" zei ze met een glimlach. Mijn hart maakte een sprongetje. Yes! Ze overhandigde me een mapje maar hield het nog even vast.

"Maarten, je moet deze foto's héél goed opbergen. En je moet weten dat ik ook foto's van jou heb, mocht je op het gekke idee komen de foto's overal te laten zien." Het was waar, ze had foto's van mij genomen in haar slaapkamer. Ik schrok een beetje maar besefte nu maar al te goed hoe belangrijk het was. Ik had besloten mijn foto's beter op te bergen. Mijn huidige opbergplaats zou ontdekt kunnen worden door mijn ouders. Een klein kluisje waarvan ik alleen de sleutel had zou volstaan. Ja, zo zou ik het doen.

"Natuurlijk, mevrouw Veerman. Ik ben u heel dankbaar voor alles. En als u ooit nog foto's van u wilt hebben dan zal ik die meer dan graag voor u ...