Het Dagboek Van Jolijn - 4 - Sex Verhalen

Het Dagboek Van Jolijn - 4

... recht en ondersteund door beide meiden strompelde ik naar de caravan. Lauren en Nore legden me op bed en voorzichtig wasten ze het meeste bloed van mijn gezicht. Liese kwam in paniek aangelopen. Nore zocht in de keukenkasten en vond in onze reisapotheek een pijnstiller, loste de bruistablet op in water en liet me die opdrinken. Ik probeerde met horten en stoten te vertellen wat er gebeurt was. Ik zag Liese ongedurig van haar ene been op het andere springen. “Wil je haar graag gaan zoeken?” vroeg ik. Liese knikte. “Doe maar,” zei ik “waarschijnlijk heeft ze je nodig. Ik red me wel, ik ben in goede handen.” Ik vroeg en kreeg van Nore een tweede pijnstiller. Toen mams terugkwam van haar uitstapje was ik te versuft om nog een deftig antwoord te kunnen geven op haar vele vragen.

Vrijdag 12 juli 2013

Ik werd wakker van de pijn. Mams hielp me bij het aankleden. Ook tijdens het ontbijt hielp mams me, ik had moeite om mijn armen op te heffen, ik had moeite om te bijten en slikken lukte nog net. Mams nam me mee naar de dokter. Gelukkig was er niets gebroken. Terug op de camping ging ik op mams bed liggen en probeerde wat te rusten.

Mams vroeg me meerdere malen of ik mijn belager herkend had, maar ik antwoordde telkens een beetje ontwijkend. Ik wilde eerst Tamara zien, en Liese ook natuurlijk. Ik wilde van hen horen wat er aan de ...

... hand was.

In tegenstelling tot de voorbije dagen hing Ruben doelloos rond bij de caravan en zijn tent. Hij had het uitgemaakt met Tamara omdat hij zijn zinnen op een andere meid had gezet. Helaas voor Ruben had zij hem na de eerste nacht reeds gedumpt. Had Tamara mij aangevallen als wraak op Ruben?

Net na de middag kwamen Lauren en Nore langs. Lauren gaf me een longsleeve t-shirt van David Bowie en zei “Ik vermoed dat de blauwe plekken niet zullen opvallen als je een longsleeve draagt.” Hoewel ik de voorbije dagen nauwelijks met hen gesproken had, of zelfs maar tijd samen met hen doorgebracht had, weken ze beide niet van mijn zijde. Ze streelden af en toe door mijn haren of hielden mijn hand vast. Ze schudden mijn hoofdkussen op en gaven me te drinken als ik erom vroeg. Ik had me geen betere privé-verpleegsters kunnen wensen. Op mijn vraag naar Liese kwam er een kort antwoord : “Tamara.”

Toen ze 's avonds doorgingen gaven ze me allebei een zoentje, hun lippen streelden over mijn lippen. Ik vroeg me af wat hun plannen waren. Waarom kwamen ze langs en waarom waren ze plots zo attent en zo lief voor mij? Ik moest en zou het weten. Ik probeerde op te staan om Liese te zoeken, maar kromp in elkaar van de pijn. Tranen stroomden over mijn wangen, het wenen deed pijn. Mams nam me voorzichtig in haar armen en probeerde me te kalmeren.