1. Als de man van huis is...


    Datum: 2-10-2018, Categorieën: Familie Auteur: Wendy47, Bron: Gertibaldi

    ... lingerie.
    
    En als ik er dan tip top uit wil zien dan krijgen mijn halflange blonde haren een beurtje en daarnaast maak ik me wat op met wat oogschaduw,lippenstift en mascara. En dan ben ik toch best blij als er naar me gekeken word door de mannen. Is dan voor mij eens temeer een teken dat ik zeer zeker nog niet ben afgeschreven.
    
    Dat we hier dichter naar elkaar toe gegroeid zijn is wel te merken ook. Regelmatig zitten we met ons drietjes op de bank en komen ze allebei lekker dicht tegen me aan gekropen. Ik lekker tussen hen in. Vind dat wel heerlijk. En Niels omarmd me dan meestal of soms begint hij me spontaan te strelen. Met zijn hand/vingers over mijn armen en soms zelf over mijn benen. Is wel heel rustgevend als hij dat doet en ik zoek daar ook niks achter. Het kwam zelf wel eens voor dat hij me spontaan een speels tikje op mijn billen gaf. Het enige wat me soms wel opviel dat hij soms naar me keek met een aparte blik in zijn ogen. Als ik wel eens een truitje of bloes droeg, die wat ver open hing aan de voorkant, dan waren zijn blikken daar veelvuldig op gericht. Maar ja, ik vind dat echt typisch mannelijks. En zeker bij zo'n jonge knul is dat het geval. Die kijken nou eenmaal graag naar borsten en billen, of ze nou van hen zus of van hun moeder zijn. En soms dan kijkt hij met grote ogen als ik een leuk kort rokje of jurkje aan heb. Aan de ene kant vind ik dat wel leuk, is toch ook wel weer een stukje waardering dat ik er nog goed uitzie en dat er nog steeds naar me ...
    ... gekeken word. En soms krijgt hij dan een por in zijn zij van z'n zusje als hij zo naar me kijkt. Leuk om te zien.
    
    Een poos geleden was het nogal noodweer hier. Wel een paar dagen aan een stuk veel last van regenbuien en soms gepaard met flink onweer. Ik hou niet zo van onweer, al die lichtflitsen en donders is niks voor mij. Toen ik nog klein was was ik al bang van onweer. Bij elke donder die ik hoorde kroop ik dan diep onder de dekens. Nu kruip ik niet meer diep weg, maar ben er nog steeds wel bang van. En mijn dochter Lisa is er ook zo bang voor. Die is precies zoals ik. Ook iemand die dan wegkruipt onder de dekens.
    
    Maar omdat we al een paar dagen zulks weer hadden gehad kwam ze deze nacht ineens mijn slaapkamer binnen. “Ik kan niet slapen mama met die harde donderslagen.” zei ze bijna huilend. Vond het zo zielig zoals ze daar stond dat ik maar gauw vroeg of ze dan bij mij wilde liggen. Zo vlug als ze kon kwam ze bij me onder het dekbed liggen. Met haar rug naar me toe gericht en ik draaide me naar haar toe. En bij elke donderslag die we hoorden zag ik haar ineen krimpen. Zoals moeders dat doen stelde ik har gerust en streelde haar arm en trok haar wat dichter tegen me aan.
    
    En zo viel ze lekker in slaap.
    
    Nog geen kwartier later stond ook ineens Niels bij me op de kamer. Enkel en alleen gehuld in een boxershort. Vragend keek ik hem aan. “Kan je ook niet slapen?” vroeg ik waarop hij knikte. Hij wilde zich groot houden en antwoordde. “Ik kwam alleen even kijken hoe ...
«1234...11»