Natascha's diefstal (deel 1 ) - Sex Verhalen

Natascha's diefstal (deel 1 )

Het was al een tijdje geleden, dat het vermoeden begon te bestaan dat er geld verdween. Het leek me bijna onmogelijk dat het door een buitenstaander gedaan kon worden dus besloot ik om valletjes te gaan zetten. Ik markeerde biljetten met UV-stift en probeerde enige tijd op deze wijze de dader te betrappen op aanwezigheid van geld in zijn of haar beurs. Helaas. Nog verschillende acties die allen geen resultaat opleverden, volgden. Ten einde raad besloot ik om dan maar video beelden te gaan gebruiken. Dat dit volgens de wet op de privacy niet zondermeer is toegestaan kon me, in mijn wanhoop, geen moer schelen. Ik installeerde 2 camera’s die allebei een deel van de ruimte voor hun rekening namen en daarbij ook nog eens, ware het elk uit een ander hoek, zicht gaven op de plek waar het geld normaal word op geborgen. Lange tijd gebeurde er niets en ik had bijna de moed opgegeven om het geheim te ontwaren toen ik voor de zoveelste keer de banden terugspoelde om ze te gaan bekijken. Ik miste weer een behoorlijk bedrag dus zou er eindelijk toch iets te zien moeten zijn. Na ongeveer een uur naar beelden te kijken die er uitzagen alsof ze stilstonden, ging opeens licht aan en zag ik beweging in de vorm van een schaduw. Het duurde even voordat ik begreep waarom ik niemand zag. Ik vond de kleur van het licht al zo vreemd. “De zonnebank, dat is Natascha” dacht ik bij mezelf. Al geruime tijd kwam ze langs om lekker onder de zonnebank aan haar kleurtje te werken. Weliswaar op ...

... onregelmatige tijden maar dat deerde me nooit. Ze belde of sms-ste me altijd even van tevoren om aan te geven dat ze weer kwam. Zo ook die bewuste dag. Ze belde me of ze weer mocht komen zonnen want het was toch alweer 2 weken geleden dat ze voor het laatst was geweest. Om 8 uur s’avonds zou ze komen. Nu moet ik s’avonds altijd werken dus liet ik haar zoals eigenlijk altijd het geval was, doorlopen naar boven. Ze wist de weg dus, vandaar. En dat ze de weg wel wist werd me op het moment dat ze in beeld kwam helemaal duidelijk.Ik geloofde mijn eigen ogen niet. Van iedereen had ik me een voorstelling kunnen maken dat hij of zij niet te vertrouwen was, maar van Natascha deed het me toch wel pijn in mijn hart.

Ze liep rechtstreeks naar de lade met daarin het kistje waarin de beurs met geld lag. Nota bene in haar nakie, want ze lag ten slotte onder de zonnebank. Schichtig keek ze om zich heen om vast te stellen of alles veilig was. Langzaam deed ze het deksel van het geldkistje omhoog. Omdat deze een beetje klemde hoorde je duidelijk hoe het deksel geluid maakte toen deze door de kracht een beetje doorschoot. Geschrokken van het geluid, ging ze rechtop staan en luisterde enkele ogenblikken aandachtig alsof iemand het gehoord zou kunnen hebben en haar zou kunnen betrappen. Geen kans natuurlijk want ik stond niets vermoedend te werken. Enige tijd verstreek alvorens ze weer vooroverboog om verder te gaan waar ze gestopt was. Terwijl het hart in mijn keel klopte bekeek ik de beelden zeer ...